MURAT BAŞARAN

BEKA, POŞET, SINAV

“Beyan esastır” denebilir ama her zaman geçerli değildir.

Lafta kalan onca şeyi görüp yaşadıktan sonra bunu başlangıçta zikretmek hakkımız.

Ne Türkiye Cumhuriyeti yalan yanlış anlatıldığı gibi halkın kendi kendini yönetmesi üzerine kurulmuştur, ne de Cumhuriyet Halk Partisi halkı düşünen bir partidir.

Dolayısıyla “Bana politika yapma” vecizesinin politikaya yüklediği “yalancılık” ve “yalan”ı ispata gerek olmadan ısrarla söylenecek bir prensip sayma gerçeği ortada duruyor.

Karısını aldatan adamın basılmış olsa ve iş aleniyete dökülmüş olsa bile sonuna kadar inkâr politikası da bu duruma paralel bir stratejidir.

Mustafa Kemal yaşadığı sürece halka gitmemiş, hiçbir icraatını millete sormamıştır.

1950’ye kadar da bu ülkede demokratik bir seçim yapılmamıştır.

Buna rağmen kurucu parti CHP demokrasiye inandığını söyler. Halk için çalıştığını filan iddia eder.

Geçmişinden özür dilemediği gibi, gücünü geçmişinden aldığına inanır ve geçmişini kutsar…

Demek ki, söylenene değil, olana yani realiteye bakacağız.

Xxx

Şimdi Türkiye’de CHP karşıtı olan geniş bir kitle, Recep Tayyip Erdoğan’ın liderliğini, CHP’nin Mustafa Kemal’e yüklediği ve yakın zamana kadar bütün kışlalarda görmeye alışık olduğumuz, “O en büyük asker, en büyük siyasetçi, en büyük komutan, en büyük lider, en büyük bilim adamı vs.” komedisine denk bir seviyeye oturtmuş durumda.

Recep Tayyip Erdoğan Türkiye’nin gördüğü en büyük lider, en büyük siyasetçi, en büyük dış politika ustası, en büyük iktisatçı, en büyük komutan, en büyük alim, en büyük hatip, en büyük futbolcu, en büyük, en büyük, ulu büyük…

Bir liderin yaptıklarını başarılı bulmak ve o lideri çok sevmek anlaşılabilir ama onu manyakça bir fanatizmle layüsel görmek Kuzey Kore lideri gibi karikatürize etmeye denk bir ahmaklıktır.

“En baba damat bizim liderin damadı”na kadar giden bir gözü dönmüşlük.

Çocukları başımızın tacı, gelip tepemize yapabilirler…

Eşi hanımefendi pek sevgili validemiz gibi vs…

Köylüleri dahi bu muhabbet ve bağlılıktan müktesep hak sahibi üstün insanlar…

Xxx

Tarif ettiğim kitleye göre, şu satırları yazmak büyük bir ihanet…

Kadir kıymet bilmezlik…

Velhasıl vurun kahpeye!

Xxx

Halbuki acizane, Recep Tayyip Erdoğan’ın cumhuriyet tarihinin en başarılı ve önemli lideri olduğuna inandığımı ifade etmem bile, beni bu gözü dönmüşlerin kurduğu darağacından kurtarmaya yetmez.

Biat edeceksin ve sorgulamayacaksın!

İstedikleri bu.

Xxx

Bu kitleyi bu yanlış noktaya getiren ve orada tutan da, Recep Tayyip Erdoğan’ın çalışma arkadaşlarıdır. Çünkü bizzat onlar bakanından sözcüsüne kadar alayı her ağızlarını açtıklarında neredeyse def-i hacete bile “Cumhurbaşkanımızın emriyle, talimatıyla, direktifleriyle” gitmekte olduklarını beyan ederek, kendi yanlışlarında bile hedefe “Başkan”ı oturtmaktalar.

Öyle ya, ne yapılıyorsa, başkanın emriyle yapılıyor, ortada bir hata varsa, hata kendilerine ait değil, hata için işaret ettikleri makam da hatasızlık atfettikleri bir makam.

Yerseniz…

Süper konfor…

Xxx

Belediyelerdeki ve iştiraklerindeki hunharca savurganlığı ve yanlışları görmezden gelmek mi, yoksa aman tedbir alın diye feryat etmek mi kaybettirmiştir İstanbul’u…

“Beka meselesi” sayılan bir iş ortadayken poşeti paralı yapmayı seçim sonrasına almamak nasıl bir politikadır.

Veya bütün sandıkları acemilere teslim edecek kadar acemi ve istenmeyen bir tavuk dönerciyi payitahtın başkanı yapmak…

Veya damadın gazıyla bütün İstanbul’u kılcal damarlarına kadar hemşerilere ulufe gibi dağıtmak…

Xxx

Kim kaybetti İstanbul’u?

O dangalak kitleye göre, İstanbul’u Tayyip Bey’in kıymetini bilmeyenler kaybetti.

Hayır, İstanbul’u Tayyip Bey ve ailesi ve yakın çalışma arkadaşları kaybetti.

İştiraklerin kaymağını İstanbul’a hizmet edenler değil, kayak yapanlar yiyiyor.

Hadise bundan ibaret.

Kimin ders alması lazım?

Ders çıkarmayan kim ise, tekrar kaybedecektir!

Xxx

Neydi son seçimlerdeki en büyük handikap?

Gençlerin eskiyi bilmemesi…

İşte ne eskiyi anlatabildiğin ne kendini kabul ettirebildiğin gençlik, pandemi başlar başlamaz ertelenen sınav tarihlerine göre bir çalışma programı çerçevesinde ve psikolojik etkileri çok yüksek bir hapis sürecinde vaziyet alıyor ve üstelik “aman tekrar tarihle oynamayın” diye feryat ediyor…

Ama sen kulağını tıkıyorsun ve turizmi düşünerek “Ben yaparım, olur” kibriyle “normalleşme” havası basmak için tarihi tekrar öne çekiyorsun.

İlk seçimde oy verecek olan o gençlik bunu elbette hatırlayacak.

İki yüz milyardan fazla kaynak harcandığı iddia edilen pandemi tedbirlerinden aklımızda kalan şeyler şunlar:

1. KDV’si düşürülen hava taşımacılığı…
2. Müteahhitlere kıyak peşinat indirimi…
3. Bütün millete fakir fukar muamelesi çekerek bin lira, bin lira harçlık dağıtımı…
4. Pandemi süresince bütün fiyatlar ikiye katlanmışken ve her market alışverişi milletin canını yakarken, 100- 150 liralık yardım kolisi dağıtmak…
5. Güya ihtiyaç sahiplerine verileceği açıklanan ama 40 gün sonra bile müracaat eden milyonlara dönüş yapılmamış bir kredi organizasyonu. Dönüş yapılanlara da talep ettiklerinin üçte birini vermek.
6. Hazine bakanının sözde zorunlu yayın/ bal gibi propaganda reklamları…
7. Ücretsiz maske karmaşası…
8. Millete bin lira ve yardım kolisi marifetiyle sadaka muamelesi çekilirken, Amerika’ya, İngiltere’ye uçak uçak yardım yapıyoruz, çok büyük devletiz pazarlaması.

Xxx

Yanlışı eksiği ve milletin hissiyatını görmeden bir gidişatın sonunda, İstanbul’un kaybına denk bir fatura gelir önümüze…

Fahrettin Koca’nın emeklerine de yazık olur…

Süleyman Soylu’ya duyulan ve damadı çatlatan muhabbete de…

Xxx

“Su-i misal emsal değildir!”

Ne geçmişteki rezillikler, ne başka ülkelerin eksikleri bizi rehavete düşürmemeli halbuki…

Bir anda konvoyunu durdurup taksi durağına uğrayan, balıkçıları ziyaret eden, milletin arasına karışarak milletin nabzını tutan “adam” pandemiden dolayı değil, epeyce bir zamandır etrafındaki kuşatmadan dolayı gidişatı yeterince göremiyor.

Masada çalışırken çok iyi niyetli, devletin ve milletin faydasına ter döküyor olabilir…

Ama sokakların durumu, İstanbul’un kaybedildiği günden farklı değil.

Yani haklı bile olsanız, bin tane eğitimci çıkarıp haklılığınızı savunsanız, gençlerin öfkesini yok sayamazsınız. 

Biz açarız dombramızı, bakarız keyfimize derseniz, eyvallah; kim tutar sizi…

Lakin, getirdiğiniz bu başkanlık sistemi CHP’nin eline geçerse…

Vay o zaman halimize…

Buna kimsenin hakkı yok.

Asıl şimdi “beka” meselesini konuşmak lazım ve eğer “beka” bir meseleyse, fanatizmle bir yere varamayız. Mimar Sinan’ın “minare eğri” diyen çocuğu ikna ettiği gibi, herkesi ikna etmek zorundasınız.

Zorundayız.